Still going strong

Lieve allemaal,

Inmiddels zijn we ruim twee weken op pad en nadat we ruw gewekt werden in onze coupé van de nachttrein door een potige Thaise dame, deden we de gordijntjes open en zagen we een prachtig groen, bergachtig landschap: we waren in Chiang Mai! Eenmaal uitgestapt gingen we met onze twee Nederlandse vriendinnen (die we op het station van Atutthaya hadden ontmoet) de tuk tuk in en werden we afgezet voor ons fijne guesthouse: the Corner Inn. Na even heerlijk op ons bedje te zijn bijgekomen, trokken we de stoute schoenen aan en gingen Chiang Mai verkennen. Er was een of andere "vegetarian night market" aan de gang , waarbij we heerlijke fruitsapjes, maiskolfjes, loempia's en mango sticky rice naar binnen hebben geschoven. Niet lang daarna doken we wederom ons kribbeke in, want de volgende dag stond ons volgende avontuur alweer voor de deur: ziplinen!

De volgende dag was het dan zo ver: ziplinen door de jungle rondom Chiang Mai. Na een zeer bochtige rit kwamen we aan bij het hoofdkantoor van Dragon Flight. Daar werden we op bruuske wijze, waar veel Thai toch wel een handje van hebben, in ons zipline-harnas gehesen. Op naar de veiligheidsinstructie. Onze twee gidsen, wederom twee guitige jonge Thai, spraken geen Engels, dus de instructie had niet zo veel om het lijf. Op goed geluk dus maar naar het eerste platform. Onze carabiner werd vastgeklikt aan de zipline, we kregen een forse duw en daar ga je dan. Dit is gaaf! Zwevend door het groen genieten van het uitzicht en de adrenaline. Deze adrenaline ontlokte ons af en toe een gilletje, wat voor de gidsen aanleiding vormde om ons om te dopen tot Britney (Marieke) en Lady GaGa (Joyce). In totaal hebben we 39 platforms gedaan en zelfs nog twee vrije vallen (spannend hoor). Het was echt heel leuk! Er bestaat ook film- en fotomateriaal van, geschoten door onze nieuwe Amerikaanse vriend Zack met zijn GoPro, maar vriend Zack heeft zich tot nu toe nog geen echte vriend getoond, want hij heeft dit materiaal nog niet doorgestuurd. Hopelijk gebeurt dit nog. Na het ziplinen kregen we nog een Thaise lunch voorgeschoteld (Pad Thai en groene curry) en keerden we weer terug richting Chiang Mai. Daar hebben we gegeten met onze nachttreinvrindinnen Judith en Bianca. Na het eten hebben we nog even over de night market gestruind, uiteraard onder het genot van een vers fruitsapje. Op weg naar deze nachtmarkt liepen we overigens langs een paar bars waar we dan de eerste ladyboys in levenden lijve zagen. Ook valt het ons op dat er hier wel heel veel alleenreizende, middelbare Westerse mannen zijn die hun pijlen proberen te richten op een Thaise schone....

De volgende dag stond wederom een hoogtepunt op het programma: het Elephant Retirement Park. Hier worden olifanten opgevangen die vroeger slecht zijn behandeld, mishandeld en uitgebuit. Super fijn om te zien dat ze daar een tweede kans wordt geboden! Geen kettingen, haken of andere dwangmiddelen. De dag begon met uitleg over de 7 olifanten, waarvan er een zwanger was en er was een kleintje van 6 maanden. Daarna mochten we naar ze toe en ze bananen voeren. Ze zijn echt slim, want op onbewaakte momenten namen ze een graai met hun slurf uit de bananenbak of pikten ze er een achter je rug vandaan. Daarna was er nog volop mogelijkheid om lekker met ze te kroelen. Na een uitgebreide lunch (met weer pad Thai en groene curry, maar ook heerlijke kippenvleugeltjes en zoete aardappel) was het tijd voor deel 2: badderen! Eerst met zn allen en twee olifanten het water in en vervolgens richting "the mud spa". Klinkt romantischer dan het was... Het was gewoon een modderpoel vermengd met poep van de olifanten, heeeeerlijk! Na de olifanten helemaal ingezeept te hebben met de modder was het niet lang daarna natuurlijk tijd om ze, en elkaar, weer schoon te spoelen. Echt een geweldige dag!! Eenmaal terug in Chiang Mai hebben we wederom met onze vrindinnen een hapje gegeten. Dit keer bij de River Side bar met een mooi uitzicht over het water. (Martin: helaas Bob's restaurant niet gespot.)

Na deze twee fantastische dagen was het tijd om Chiang Mai weer te verlaten. Per minivan zijn we naar Pai gereisd. Deze reis duurde zo'n 4 uur en zat weer vol bochten, maar we werden zoetgehouden door het prachtige uitzicht op de bergen. Pai zelf is een klein dorpje in het noorden van Thailand , met een beetje een hippie-achtige sfeer. De mensen die er rond lopen, veelal Amerikanen, doen dan ook heel erg best om zo hippie mogelijk over te komen. We spotten meteen al de nodige dreadlocks, lange rokken en blote voeten. Het steeg ons een beetje naar onze nuchtere Hollandse koppies. Na in Pai de Walking Street te hebben verkend en te hebben gedineerd met sushi en een maïskolf, was het tijd om naar onze accommodatie te gaan. Dit rustieke bamboehutje zag er op booking.com erg veelbelovend uit, maar viel in het echt een beetje tegen. Het bamboe trok vooral veel beestjes aan en het bed was een bamboeplank met een heel dun matrasje. Toen Joyce na in bed neergestreken te zijn ineens jeuk voelde en rare bultjes op haar been had, dacht zij dan ook meteen aan bedbugs. Wij vlogen het bed uit, en na wat gesteggel over en weer met de manager en de eigenaar werden we naar een ander "hutje" geleid. Dit hutje was een stenen paleis, een ware suite met een mooie badkamer en een heerlijk bed. Terwijl Marieke nog maar even buiten bleef staan om haar grijns te verbergen, stapte Joyce kordaat naar binnen, begon op het matras te kloppen en zei met een stalen gezicht: I hope there are no bedbugs here... Die waren er gelukkig niet, en wat hebben we hier twee nachtjes heerlijk geslapen!

Na deze koninklijke nacht stonden we de volgende ochtend werkelijk fris en fruutig op, om per scooter de buurt te gaan verkennen. Bij deze even een lofuiting voor Joyce, die als volleerd motormuis direct wegreed en ons zonder problemen aan de linkerkant van de weg veilig van stop naar stop reed. De allereerste stop was een prachtig uitzichtpunt. Werkelijk adembenemend! Even verderop was een strawberry farm, waar je werkelijk de aardbei in elke vorm aantrof. Na een verfrissende aardbeienshake, de nodige foto's en wat gekroel met de plaatselijke kittens (Marieke hield zich afzijdig), stapten we weer op de scooter. De volgende stop was de Pai Canyon. Na een stijle trap op te zijn geklommen, waarbij onze tong op onze knieën hing, was er wederom een fantastisch uitzicht. Er was ook een leuk weggetje in de Canyon op zo'n zeven meter hoogte, waarbij je een rondje kon lopen. Zodoende dachten wij: leuk en we gingen op pad. Na veel geklim en geklauter op handen, billen en voeten waren we bijna bij het einde. Echter konden we hier niet op klimmen, want de kloof was te groot en onze korte ledematen niet toereikend. Volledig bezweet, lees: een grote waterplas die over ons hele lijf dreef, en helemaal geel en oranje van het zand in de Canyon, besloten we terug te lopen. Was ook geen optie. Te stijl. Inmiddels was het lachen ons ook wel zo'n beetje vergaan en daar was hij hoor: onze reddende Thaise engel die ons erdoorheen sleepte en een pootje gaf. Zielsgelukkig stapten we weer op de scooter, met een frisse wind door onze haren, op zoek naar de waterval. Na een flink stuk over een zijpaadje te hebben gereden hadden we ook deze weer gevonden en hebben we heerlijk genoten van de koelte van de waterval en kwamen we weer een beetje bij. De laatste stop was bij een koffietentje genaamd "Coffee in Love". Een heerlijke cheesecake, verfrissend drankje en een geweldig uitzicht... Wat wil je nog meer! Een bordje sushi misschien? Nadat we onze scooter weer hadden ingeleverd en ons in onze suite even hadden opgefrist, was het weer tijd om door de Walking Street te flaneren. Hier nuttigden we een heerlijk bordje sushi van een leuk marktkraampje en ook deze maaltijd werd afgesloten met een groente/fruitshake. We moeten onze vitamientjes natuurlijk wel een beetje op peil houden.

Na dit leuke bezoek aan Pai, was het de volgende dag tijd om weer terug te keren naar Chiang Mai. Dit ging weer per minivan. De chauffeur was echter drukker bezig met het kammen van zijn haren, het bewonderen van zijn looks in de achteruitkijkspiegel en het insmeren van zijn gezicht met SnailWhite, dan met de haarspeldbochten in de weg. Niet zo'n ontspannen rit dus, maar uiteindelijk bereikten we veilig ons inmiddels vertrouwde toevluchtsoord: The Corner Inn.

Na dit laatste nachtje in Chiang Mai was het tijd om het hoofdstuk Midden- en Noord-Thailand af te sluiten en door te gaan naar het zuiden. Met de uiterst betrouwbare vliegtuigmaatschappij AirAsia (de vlucht was prima hoor), vlogen wij in anderhalf uur van Chiang Mai naar Surat Thani. Daar namen wij de bus naar de pier, waar we ferrytickets naar het eiland Koh Tao konden boeken. Wij hadden allebei een beeld van een gezellige pier met winkeltjes en restaurantjes in ons hoofd, maar het bleek een zeer trieste bedoeling. We kochten een ticket voor de nachtferry, die ons tussen 22 uur en 06 uur de volgende morgen naar Koh Tao zou varen. Ook de ferry zag er nogal oud en gammel uit. Aangezien we met de nachtferry gingen, kregen we de beschikbaarheid over een heerlijk stapelbedje met matrasjes van zo'n 60 cm breed en 2 cm dik, op een slaapzaal met ongeveer 50 anderen. We sliepen gezellig tussen de Thai zelf, van wie er een paar onwijze zweetvoeten hadden. Het gerucht gaat dat er op de nachtferry nog wel eens wordt gestolen, dus met onze backpacks op slot en aan het bed vastgebonden en als onze dierbaarste bezittingen in een moneybelt om ons lijf gebonden gingen wij de nacht in. Dit terwijl de Thaise jongen naast ons een spiksplinternieuwe plasma-tv en dvd-speler, zelfs nog in de doos, naast zich had staan. Verschil moet er wezen. De nacht op de ferry verliep verder goed, we hebben nog een paar uur kunnen slapen, en vanochtend in alle vroegte kwamen we dan aan op Ko Tao! Eenmaal aangekomen bij onze accommodatie moesten we nog even wachten (nog steeds erg vroeg namelijk), maar uiteindelijk mochten we ons in huisje in en dat bevalt erg goed! Het is een mooi huisje met vooral een heerlijk bed. We blijven hier in ieder geval vier nachten, lekker vooruitzicht hoor. Na het ontbijt was het tijd om naar het strand te gaan. We keken hier allebei al een tijdje naar uit en we werden niet teleurgesteld. Een lekker zandstrand, bergen en palmbomen als uitzicht en een prachtige azuurblauwe zee met een zeer aangename temperatuur. Wij vermaken ons de komende week wel!

Liefs,
Joyce en Marieke