Heerlijk Maleisië

Lieve allemaal,

Daar zijn we weer! Onze vorige blog eindigde met de eerste dag in Georgetown, dus daar gaan we nu weer verder. Op de tweede dag dag in Georgetown wilden wij deze stad gaan verkennen. Het plan was om naar een groot winkelcentrum te gaan (1st Avenue) en daar dan de bus te pakken naar de bezienswaardigheden. Uiteindelijk bleek dit winkelcentrum zo veel te bieden te hebben, dat wij ons hier de hele dag hebben vermaakt... Echt een leuke verrassing! Elke verdieping van de mall had weer iets nieuws in petto. We begonnen met een beetje shoppen in een authentieke Maleisische winkel genaamd de H&M. Een verdieping hoger stonden we ineens voor een Escape Room. Dit leek ons leuk en we kozen voor de 'Mysterious Room'. Helaas is het ons niet gelukt om binnen de gegeven tijd vrij te komen, maar we waren erg goed op weg! Verder hebben we alle verschillende massagestoelen uitgeprobeerd, kon Marieke eindelijk nieuwe slippers aanschaffen en lunchten we met sushi van een lopende band. Hier in Maleisië zijn we trouwens best vaak de enige blonde koppies die in de buurt zijn, dat was in Thailand wel anders. Na de lunch was het dan toch tijd voor wat cultuur, we bekeken Fort Cornwallis, de Town Hall en de City Hall. Daarna was het wel weer goed met de cultuur, snel terug naar de mall! We hadden namelijk nog iets heel leuks ontdekt... Karaoke! Er waren zo'n vijftig kamertjes, waarin hele gezinnen, vriendengroepen, maar ook mensen alleen hun longen uit hun lijf zongen. Ook wij kregen ons eigen kamertje en hebben onze mooiste noten in de strijd gegooid. Celine Dion, Beyoncé, Adèle... Niets ging ons te ver (of te hoog).

De volgende dag zouden we per ferry naar het eiland Langkawi reizen. We dachten dat we ruim op tijd vertrokken, maar de bus bleek er iets langer over te doen dan we dachten. We kwamen dus pas twintig minuten voordat de boot zou vertrekken aan bij de ferryterminal. Toen bleken we ook nog eens verkeerd te zijn uitgestapt, bij de ferryterminal in plaats van bij de pier. Dit was nog best een stuk lopen en de klok tikte genadeloos verder. Uiteindelijk hebben we zelfs het grootste deel moeten rennen... Wat een ellende was dat! Het was ruim 35 graden, de zon scheen volop, we hadden onze backpacks op onze rug en onze rugzakken op onze buik. Zo zwaar! Uiteindelijk bereikten we net op tijd de boot, en met onze tong op de knieën, knalrode koppen en van top tot teen bezweet gingen we aan boord. Het eerste halfuur lagen we voor pampus voor de ventilator. Na een uur of drie bereikten we Langkawi. Op dit mooie eiland zouden we de komende vijf nachten doorbrengen.

Op dit idyllische eiland zijn we de volgende ochtend zo snel als we konden richting het strand gegaan. We zagen een mega resort en sneaky als we waren wilden we proberen naar binnen te glippen, zodat we op ligbedjes konden liggen. Een pittige Maleisische bewaakster had ons echter in de smiezen en trapte nergens in. We dropen maar af en gingen gewoon richting een plekje op het zand. Maar wat zagen we daar... Heerlijke luxe ligbedjes met tientallen bordjes waarop stond: "hotel guests only". We deden net alsof we gek waren en vleiden neer op twee heerlijke plekjes. Al gauw kregen we in de gaten dat alle hotelgasten op blauwe handdoeken lagen en niet veel later ging Joyce op jacht. Gewapend met vier blauwe handdoeken zag Marieke vanuit de zee Joyce naar de bedjes stiefelen: missie geslaagd. Alle dagen op het strand hebben we daar vertoefd. Geen haan die naar ons kraaide. Wat hadden we die bewaakster tuk!

De volgende dag hebben we per scooter het eiland verkend. Erg lekker de vrijheid te hebben om te gaan en staan waar we willen, en de moderne infrastructuur maakte de ritjes heel goed te doen. We kwamen uit bij de Cable Car: een toeristische trekpleister waar je door middel van een kabelbaan naar een prachtig uitkijkpunt wordt gebracht. Het was er erg druk en op een gegeven moment spotten we in de rij twee Chinezen die probeerden voor te dringen. Marieke zei er wat van en die twee deden net alsof ze ons niet begrepen. Even later probeerden ze voor ons te dringen, maar daar stak Joyce een stokje voor. Ze gaf een por die achteraf zo hard bleek te zijn dat de mannelijke Chinees twee meter naar achter vloog en zich zodanig rot was geschrokken, dat ze ons allebei niet meer aan durfden te kijken. Na genoten te hebben van het super mooie uitzicht, besloten we nog naar het 3D fotomuseum te gaan. Allerlei situaties waren zodanig op muren en vloeren geschilderd, dat als je erin ging staan het, verrassend genoeg :), 3D leek. Met weer een geinige ervaring rijker scooterden we terug en doken na een lekker maaltje voldaan ons bedje in. We merkten wel heel erg dat het laagseizoen is. Vrijwel nergens toeristen en al helemaal geen backpackers. Wel jammer, want s'avonds was er vrijwel niks te beleven!

De resterende dagen op het eiland hebben we volgemaakt met luieren op het strand. De laatste dag hadden we alleen heel erg pech: de hele dag regen. Het vervelende was dat we dan ook werkelijk niks meer konden doen en de rest van dag op onze kamer hebben doorgebracht. Gelukkig zijn we elkaar nog steeds niet zat. De volgende dag was het tijd om Langkawi gedag te zeggen en gingen we met de ferry weer richting Georgetown. Zeer zeer ruim op tijd waren we bij de ferry en dan zul je altijd zien: vertraging. Het bleek een Maleisische 'public holiday' te zijn, en ook heel veel hele grote Maleisische families wilden met de ferry. Uiteindelijk zijn we weer veilig en wel in ons vertrouwde hotelletje in Georgetown aanbeland. We hadden geen zin meer in hele lange reisdagen, dus hebben we deze reis in tweeën geknipt.

De volgende dag was het dan ook tijd om met de minivan naar de Cameron Highlands te gaan. Dit is een hoogvlakte in het binnenland van Maleisië, waar de temperatuur wat lager ligt (ook wel eens lekker ter afwisseling) en de omstandigheden ideaal zijn om thee te verbouwen. Overigens zagen wij ook honingplantages, lavendelplantages, aardbeienplantages, rozenplantages, cactusplantages en nog veel meer plantages. De rit naar de Cameron Highlands duurde ongeveer vijf uur, en we hadden onderweg heel mooi uitzicht. Toen we aankwamen in Brinchang, het dorpje waar we sliepen, regende het weer kei- en keihard. In Brinchang was ook weer niet zo veel te beleven, wederom geen backpackers maar grote Maleisische families. Qua eten was er keuze uit: steamboat, steamboat, steamboat en de KFC. Wij hebben ons dus maar aan de steamboat gewaagd. Hierbij krijg je een pan kokende bouillon en een schaal met noedels, eieren, champignons, paksoi, kip, vis, varkensvlees en garnalen. De bedoeling is om deze ingrediënten te koken inde bouillon en zo je eigen soep te fabriceren. Best leuk en lekker!

De dag erna stond er weer een tour op het programma. We werden opgehaald in een prehistorische 4x4 die van ellende bijna uit elkaar viel en enorme zwarte wolken uitlaatgassen achter zich liet en gingen op weg. Eerst stopten we bij een vlindertuin, waar naast veel mooie vlinders ook schattige dieren zoals brulkikkers, schorpioenen en grote kevers te bewonderen waren. Daarna stopten we bij een theeplantage. De theefabriek was helaas dicht op maandag (hebben wij weer), maar het uitzicht over de plantages was nog steeds echt prachtig. Na een uitgebreide fotosessie lieten we dit mooie plekje weer achter ons en gingen naar het 'Mossy Forest'. Dit is inderdaad een bemost stuk bos, waar we een kleine trekking gingen doen. Het was veel klimmen en klauteren door natte modder, en nadat we tot onze enkels in de drab stonden en Joyce tot overmaat van ramp uit haar net nieuw aangeschafte broek scheurde bij een te grote stap, hadden we het wel weer gezien in het Mossy Forest. De laatste stop was een aardbeienplantage. Helemaal geïnspireerd dronken we 's middags nog een aardbeienshake (Joyce) en heel veel thee (Marieke). 'S Avonds hadden we niet zo veel trek in weer steamboat, dus het werd de KFC.

De volgende ochtend was het weer tijd om de Cameron Highlands achter ons te laten en naar onze laatste bestemming in Maleisië te gaan: Kuala Lumpur. In een grote touringbus, met zeer brede en comfortabele luxe stoelen, reden we een mooie route langs bergen en bossen (Marieke werd wat misselijk maar dat mocht de pret niet drukken). Eenmaal aangekomen bij ons hotel in KL waren we erg gelukkig: midden in het centrum, zwembad op het dak, een mooie kamer, heerlijke douche (de eerste douche die echt warm wordt, sinds we in Azië zijn aangekomen) en vooral fantastische bedden. En dat voor een zeer scherp prijsje! Na het eten konden we het dan ook niet laten nog een plons te wagen in de rooftop pool. Zo gaaf om de lichtjes van zo'n grote stad om je heen te hebben. Het uitzicht op de Petronas Twin Towers en de Menara TV Tower maakten het helemaal af.

Na een fantastisch lekker nachtje in onze bedjes was het tijd voor de eerste dag in KL. We begonnen dan ook met frisse moed aan een kleine bedevaartstocht richting de Nationale Moskee van Maleisië. Eenmaal aangekomen stonden we al braaf met onze sairong om onze benen heen gewikkeld, omdat we bang waren anders gestenigd te worden. Onkuise meiden! Dit was echter niet genoeg en we werden in onwijze gewaden gehesen met bijpassende blingbling hoofddoek. Joyce wapperde als een volleerde moslima met deze paarse tabberd de trap op en Marieke lag hierom zodanig in een deuk dat ze ruim tien minuten over deze traptocht heeft gedaan. Bovenaan de trap hebben we ook nog de nodige tijd bij moeten komen en hebben we een kleine fotoshoot gehouden. Eerlijk is eerlijk: zonder haar zijn wij ook niemand. Toen we op een gegeven moment bij de gebedszaal aankwamen, kwam er een moslima ons tekst en uitleg geven. Even later werd het zodanig heet onder al die doeken dat het zweet naar beneden stroomde. Tot overmaat van ramp begon die vrouw ook nog te prediken over de manier van offeren die zij hanteren bij dieren, waarbij ze de kelen doorsnijden en bloed eruit spuit. Die combinatie zorgde ervoor dat Marieke een onwijze wegtrekker kreeg en bijna flauw viel in de Moskee.

Nadat we de gewaden weer vakkundig aan de wilgen hadden gehangen was het tijd voor een verdere verkenning van de stad. We kwamen eerst aan bij het Merdek Square, waar de Maleisische onafhankelijkheid werd uitgesproken. Daarna hebben we de gratis shuttlebus gepakt om richting de Menara TV Tower te gaan. Daar zijn we helemaal naar het hoogste punt gegaan voor een geweldig uitzicht over de stad en op de Petronas Twin Towers. Zo hoog konden we wel zien dat er een grote smogdeken over de stad ligt. Hierna zijn we naar het grootste winkelcentrum van de stad gegaan: Pavillion en hebben daar lekker geluncht. Afgepeigerd gingen we richting ons hotel en kregen we als toetje nog een onwijze regenbui wat hier normaal schijnt te zijn.

We blijven in Kuala Lumpur uiteindelijk 5 nachten en gaan vervolgens richting Singapore.

Wollah en tot de volgende keer!
Liefs,
Marieke en Joyce